Diúltaím ligean do dhomhan agus do chultúr na Gaeilge éalú uaim
Tar éis cúig lá a chaitheamh ag foghlaim na Gaeilge, tháinig mó chúrsa Gaeltachta chun críche cúpla lá ó shin, agus bhí deis agam machnamh a dhéanamh ar ar fhoghlaim mé agus an dóigh ar mhaith liom leanúint ar aghaidh amach anseo. B’iontach an t-eispéireas é ó thús deiridh: idir an cultúr, na daoine, agus na ranganna iad féin.
Agus mé ag teacht ón nGearmáin go hÉirinn, thosaigh mé ag ceistiú ar fiú é i ndáiríre mo laethanta saoire a chaitheamh ag foghlaim teanga. Caitheann tú an lá ar fad ag obair agus ansin téann tú ar saoire le do scíth a ligean. An bhfuil an fhoghlaim teanga chomh suaimhneach sin, dáiríre? Mar a tharlaíonn sé, tá domsa. Braitheann sé ar a ndéanann tú i do chuid ama shaoir, agus mar dhuine a chaitheann formhór m’ama ag léamh, is ualach oibre atá i gceist le foghlaim teanga ach is dul chun cinn nádúrtha í.
Thug an 25 uair an chloig de ranganna thar aon seachtain amháin bunús i bhfad níos téagartha dom ná mar a bhí mé ag súil. Rud nach raibh aon súil agam leis, áfach, ná an spreagadh a fuair mé leanúint ar aghaidh as mo stuaim féin.
Chuaigh sé deacair orm i gcónaí mé féin a spreagadh rudaí “ba chóir” dom a dhéanamh gan tionchar ó dhaoine eile, agus theastaigh brú beag ó dhuine eile nó ó rud eile uaim riamh. Ba é an rang seo an brú beag a theastaigh. Tá graiméir agam sa bhaile, Duolingo, agus go leor cairde nua ar féidir liom labhairt leo nach raibh ann cheana. Agus mé ag fanacht ar na ranganna anseo in Hamburg, déanfaidh mé iarracht an oiread cleachtadh agus is féidir liom a dhéanamh liom féin.
Tá mé meáite anois ar am a chaitheamh gach lá ag obair ar mo scileanna Gaeilge agus ag baint úsáide as na háiseanna go léir atá agam. Ar na háiseanna sin tá na graiméir, an léitheoireacht, amhráin, agus fiú cláracha ar TG4 (ach le fotheidil don am i láthair). Osclaítear domhan mór nua duit nuair a fhoghlaimíonn tú teanga nua, agus diúltaím ligean don domhan agus don chultúr sin éalú uaim.
Tá sé deacair teanga a fhoghlaim i gceart mura dtéann tú go háit ina labhraítear í, is cuma cén teanga. Níor tháinig mórán feabhais ar mo chuid Gearmáinise go dtí gur bhog mé chun na Gearmáine agus rinne iarracht í a labhairt go rialta. Cabhraíonn dianchúrsa leat a leithéid a dhéanamh gan do shaol a chur bunoscionn agus aistriú go tír eile, agus mar sin tá áthas orm go raibh an deis agamsa.
Cé go bhféadfadh sé a bheith níos deacra líofacht sa Ghaeilge a bhaint amach ná mar a bhí i gcás na Gearmáinise, agus admhaím gur dúshlán scáfar freisin é, is dúshlán é a bhfuil mé sásta glacadh leis. Tá mé ag iarraidh a bheith in ann na leabhair a léamh, na scannáin a fheiceáil agus labhairt leis na daoine. Is dúshlán é ar fiú é, agus le cúnamh Dé nuair a fhillfidh mé ar an nGaeltacht an bhliain seo chugainn beidh feabhas mór tagtha ar mo scileanna.
