‘Ní hionann teach ósta agus seomra ranga do pháiste’
Mol an óige agus a tiocfaidh sí. Go dtí go bhfuil an rud atá go maith don óige go dona don phóca. Bhí mé ag sciolladh anseo coicís ó shin faoin tsaint atá feicthe againn le bliain go leith. Tá cluas bhodhar á tabhairt do ghasúir agus do na daoine atá ag iarraidh cás ár leanaí a chur chun cinn. An tseachtain seo, tá na daoine fásta ag sárú, in iarracht a gcuid ciontachta agus leithleachais a chuir i bhfolach, agus iad ag triail gasúir gan vacsaín a scaoileadh isteach i dtithe ósta.
‘Mór an trua na gasúir’ a chloiseann muid. ‘Na créatúr coinnithe taobh amuigh.’ ‘Shílfeá, má tá siad sábháilte ar scoil go mbeadh siad sábháilte faoi dhíon agus muid ag ithe lón.’ Iad ag iomrascáil in iarracht an milleán a chuir ar dhuine eicínt eile (An Dr Tony Holohan is dóigh) má chuirtear stop le craic na ndaoine fásta, nó má éiríonn a gcuid gasúr tinn le COVID-19.
Ní maith liom madraí an bhaile a tharraingt isteach sa scéal, ach faoin tráth seo, tá a fhios ag an madra mór go bhfuil an bithathraitheach Delta i bhfad níos tógálaí. Tá an fhios ag na madraí céanna go dtéann an baol sin i méid nuair nach bhfuil muid faoin aer, ach istigh i mbialann. Mura bhfuil vacsaín faighte agat, níl tú chomh sábháilte céanna agus leis na daoine a fuair an tsnáthaid faoi dhó. Agus den uair dheireanach, agus na madraí ag tafann gan stad, ní hionann teach ósta agus seomra ranga do pháiste.
Teastaíonn ceann de na rudaí seo uathu, ach faraor, níl aon chaint á dhéanamh ar na bealaí a thabharfadh cosaint do na páistí. Ní fhaca mé gasúr fós a mhothaigh go raibh éagóir déanta orthu nuair a roghnaigh a gcuid tuismitheoirí gan iad a thabhairt ag an bpub. Ach tá éagóir á dhéanamh orthu ón gcéad lá a caitheadh amach as an seomra ranga iad i mí an Mhárta i 2020.
Go deimhin, tá sé ag dul ar aghaidh le blianta agus iad brúite sa mullach ar a chéile i seomraí ranga, ceal múinteoirí. Ní an phaindéim a chruthaigh na fadhbanna seo, ach an bealach a roghnaigh daoine fásta dul i ngleic leis. A gcosa beaga scriosta ag bróga a bhí róbheag dóibh, ceal siopaí bróg. Easpa scileanna sóisialta i measc na bpáistí. Dearmad déanta ar ghasúir le riachtanais speisialta. Díomá arís agus arís eile, nuair a cuireadh turais bheaga, cluichí, agus anois campaí samhraidh ar ceal. Mar gheall ar Covid.
Nó, mar gheall ar shaint na ndaoine fásta, a roghnaigh go raibh pionta faoi dhíon, níos tábhachtaí ná líon na gcásanna a choinneáil íseal, sa gcaoi agus go mbeadh na scoileanna in ann oscailt arís sa Meán Fómhair.
Tá sé in am go gcuirfí iallach ar bhrústocairí céatadán dá mbuiséid a chur ar leataobh le maoiniú a thabhairt do bhrúghrúpa a chuirfeadh riachtanais na ngasúr faoi bhráid an rialtais agus na sochaí. Is cosúil gurb é an t-aon bhealach é aird a tharraingt ar na daoine beaga, nach bhfuil aon ghuth acu. Mo náire muid.
