Ní bheidh an rath céanna ar na Glasaigh in Olltoghchán…
D’oscail mé Facebook maidin inniu agus chonaic mé go raibh go leor ag roinnt, go feargach, alt a foilsíodh faoin gcéad chomhlairleoir ón gComhaontas Glas, a toghadh riamh i gceantar Chonamara. Alastair McKinstry atá ar an gcomhlairleoir seo agus cosúil le go leor comhairleoirí nua eile, is léiriú é go bhfuil meon na ndaoine ag athrú i leith na héigeandáile aeráide.
Faraor, cosúil leis an ngeábh aa chuaigh na Glasaigh i gcomhrialtas le Fianna Fáil, tá faitíos orm nach mairfidh a mí na meala an mhí fhéin dóibh.
Céard a bhí ráite ag an gComhairleoir McKinstry a chuir an oiread sin oilc ar dhaoine?
Gur cheart dearmad uilig a dhéanamh ar an bplean cuarbhóthar ar fiú €600m é do chathair na Gaillimhe agus gur cheart an t-airgead a chaitheamh ar iompar poiblí.
Seo an fáth a bhfuil daoine sásta vóta a thabhairt do na Glasaigh sa rialtas áitiúil, nó san Eoraip, ach ní dóigh liom go mbeadh an rath céanna orthu in olltoghchán. Ní mhothaítear go bhfuil aon chumhacht acu sna comhairlí éagsúla, agus beidh siad amach as an mbealach lena gcuid smaointe seafóideacha sa Bhruiséil. Ach laghdaíodh an vóta sa toghchán áitiúil an meáchan atá ar an gcoinsias poiblí faoin timpeallacht.
An fhadhb le polasaithe an Chomhaontais Ghlais ná, nach bhfuil siad réalaíoch don ghnáthdhuine. Mar dhuine a bhíonn i mo shuí rómhinic i dtrácht na Gaillimhe, nó níos measa ná sin, a roghnaíonn gan dul abhaile ar cuairt go Conamara ar chor ar bith nuair nach bhfuil agam ach lá nó dhó saor mar gheall ar an méid ama a chaithfinn sa gcarr ceal cuarbhóthar, níl an polasaí dubh agus bán atá acu réalaíoch.
Is cuma cé mhéid bus a bheidh ag taisteal idir Bearna agus lár na cathrach, níl sé sin chun cuidiú liomsa. Ná na mílte as Conamara, nó ón taobh thoir don chathair a chaithfidh taisteal sa trácht gach lá chun dul ag obair.
Ní féidir leo oibriú ón mbaile ceal leathanbhanda, nó tá an chuid is mó de na postanna i monarachain mhóra ag déanamh fearais leighis. Ní bheadh go leor in ann teach a cheannacht i nGaillimh le go mbeadh siad in ann dul ar a rothar ag an obair, nó ag an mbus breá, áisiúil. Níl anseo ach sampla amháin don anró a bheidh ar na Glasaigh go dtí go gcaithfear amach arís iad, nó bh’fhéidir an uair seo go mbeidh ciall acu agus go n-éisteóidh siad le pobal na hÉireann. Pobal atá ag iarraidh a gcuid a dhéanamh don timpeallacht, ach atá ag iarraidh beagán compoird chomh maith.
Caithfear cáin bhreise a sheachaint. In áit cáin charbóin ba cheart ugach a thabhairt do dhaoine carranna leictreacha a cheannacht. Bheadh sé níos éasca ag Alastair McKinsey, atá ag obair i bpost maith san ollscoil i nGaillimh agus atá ina chónaí i Maigh Cuillinn, cáin mar seo a sheasamh.
Ní bheadh an chuid is mó den ghnáthphobal in acmhainn carr nua riamh, ní áirím píonóis a chur orthu mar gheall ar an gcarr meirgeach atá acu, ceal airgid. Mura n-athróidh na Glasaigh a gcur chuige, ní bheidh aon duine in ann dul leo seachas lucht na bpócaí domhain. Tá sé ráite go láidir ag an tír go bhfuil muid ag iarraidh a gcuid a dhéanamh ionas go mbeidh áit ag an té atá ag teacht inár ndiaidh. Ná gearr píonós orainn. Spreag muid
