Cuntas ó Cheanada: Cultúr an chaife agus go leor eile i gcathair Victoria
Tá muid ar ais sa tsibhialtacht! Nó, ar a laghad, tá muid i gcathair. I ndiaidh sé seachtaine galánta a chaitheamh ar oirthuaisceart an oileáin dhraíochtúil seo, tá muid fillte ar phríomhchathair an chúige, Victoria.
Ní deireadh ár dtaistil é seo go fóill, áfach, nó beidh muid ag bogadh go baile beag uair a chloig ón chathair i gceann cúpla seachtaine. Beidh tuilleadh air sin agam daoibh nuair a tharlaíonn sé!
I dtús báire, cúpla focal ar an chathair iontach seo. Lonnaithe in oirdheisceart an oileáin, déarfainn go bhfuil sé ar an áit is fearr linn sa tír go dtí seo mar tá an oiread sin rudaí éagsúla le déanamh ann.
Tá muid ag stopadh le lánúin (agus a madadh) i dteach álainn atá deich mbomaite ar shiúl ó lár na cathrach ar an bhus. Tá teach úr á thógáil acu agus tá muidne ag cuidiú leo, chomh maith le haire a thabhairt do na sicíní beaga atá i ndiaidh teacht ar an tsaol. Siúlann muid deich mbomaite soir agus tá muid ar thrá bhán fhoirfe, in ann amharc bealach na Stát Aontaithe agus sléibhte an Leithinis Oilimpeach a fheiceáil. Siúlann muid tríocha bomaite (nó cúig bhomaite go dtí an bus) siar agus tá muid i lár na cathrach arís.
Ní hionann Victoria agus na bailte eile i gCeanada, nó na bailte a chonaic muidne ar aon nós, sa mhéid is go bhfuil “seanbhaile” aige. Tá sí ar an chathair is cóngaraí don tSeapáin agus don tSín de chuid Cheanada, agus tá sin le mothú. Airíonn muid an meascán cultúrtha atá le fáil sa chathair go láidir.
Tháinig na muintir “Coast Salish” – sin iad na bundúchasaigh sa chuid seo tíre – anseo na céadta bliain ó shin, i bhfad sula ndearnadh coilíniú ar an áit. Is leis an náisiún Lekwungen agus an náisiún W̱sáneć an talamh. Tchítear a gcuaillí tótaim thart fán áit agus mar a luaigh mé in alt cheana féin, tá iarracht de chineál éigin déanta ag na húdaráis áitiúla leis na drochrudaí a rinneadh ar na bundúchasaigh a aithint.
Rud éigin a sheasann amach dúinne chomh maith, mar dhaoine a bhaineann sult as cupán caife agus bonnóg a fháil (barraíocht suilt d’fhéadfá a rá!), ná go bhfuil cultúr caife láidir sa chathair. Taobh amuigh de na bialanna, tá caiféanna i lár gach comharsanachta. Thig suí taobh amuigh agus taitneamh a bhaint as a bheith ag breathnú ar réimse leathan daoine a shiúlann thart ar an chaifé.
Nó, murab ionann is na bailte eile ina raibh muid, tá lánaí rothar ar fud na cathrach. Thig dul ó thaobh amháin go dtí an taobh eile go measartha éasca ar rothar.
Thiocfadh leat bliain a chaitheamh anseo agus fós ní bheifeá in ann triail a bhaint as achan bhialann. Blaisigí an t-iasc úr a thagann isteach ar na báid, téigh chuig an Cheantar Shíneach agus bain triail as na bialanna rúnda a bhíonn i bhfolach i gcoirnéil nó in áiteacha nach mbeifeá ag dúil leofa, preab isteach is amach as na siopaí neamhspleácha (sa chás s’againne, ag ligint orainn go bhfuil airgead sa bhreis le caitheamh againn). Siúil ar an chladach a fhad le Cé an Iascaire. Suigh ansin, bíodh beoir nó gloine fíona agat agus amharc ar an ghrian ag dul faoi na sléibhte.
Anois agus muid ag teacht chun deireadh ár dtréimhse sa tír seo, is orainne atá an t-ádh go dtig linn ár scíth a ligint agus sult a bhaint as. D’oibrigh muid agus shábháil muid go crua i gCuas an Teileagraif, agus anois thig linn cúpla uair a chloig oibre a dhéanamh gach lá mar chúiteamh ar lóistín agus ar bhéiltí. Is iad seo na laethanta saoire níos mó ná aon rud eile.
Is fada a bheidh muid ag obair, cad chuige nár chóir dúinn sult a bhaint as an am seo nuair is féidir linn?
The post Cuntas ó Cheanada: Cultúr an chaife agus go leor eile i gcathair Victoria appeared first on NÓS.
